Πρωινό ξύπνημα, καιρός βροχερός, δρόμος γεμάτος στροφές και μαθήματα οδήγησης για την συμπεριφορά του αυτοκινήτου. Εγώ οδηγός και ο κυρ Βασίλης δίπλα να συμβουλεύει καπνίζοντας. Αφού απέκτησα ένα σχετικό θάρρος με το αυτοκίνητο και με την δύσκολη στροφή μπροστά μου έρχεται και η ερώτηση. «Κυρ Βασίλη με πόσα χιλιόμετρα μπαίνει το αυτοκίνητο εδώ?» . Η απάντηση αποστομωτική «το αυτοκίνητο μόνο του δεν πάει πουθενά, πες που ποιος οδηγεί για να σου απαντήσω, εγώ, εσύ ή ο Σουμάχερ?».
Σκεφτείτε τώρα το ίδιο με το Europa league στην θέση του δύσκολου δρόμου και τον Αρη στην θέση του αυτοκινήτου, η απάντηση του κυρ Βασίλη στο μέχρι που θα φτάσει ο Αρης θα ήταν η ίδια, «ποιος οδηγεί?» STOP
ENTER, Εκτορ Ραούλ Κούπερ, αυτός οδηγεί το αυτοκίνητο Αρης στον δύσκολο δρόμο του Europa league. Ο άνθρωπος που έμαθε στην Ευρώπη στα τέλη της δεκαετίας του 90 πως το 4-4-2 παίζεται με καλά μπακ και γρήγορα χαφ με τεχνική κατάρτιση κέρδισε δύο φορές την κάτοχο του τροπαίου χωρίς αυτά τα στοιχεία. Έτσι, για να αποδειχτεί για μία ακόμη φορά (στην Ευρώπη γιατί στην Ελλάδα αν δεν σηκώσεις κούπα δεν αποδεικνύεται τίποτα) πως οι ομάδες χτίζονται, δουλεύονται και αποδίδουν.
Ήρθε μια Κυριακή πριν το ντέρμπυ με τον Παοκ πέρυσι και είχε να διαλέξει. Έμφαση στην ψυχολογία, κλασσική Ελληνική μαγκιά, αλλαγή προπονητή και διπλό στην Τούμπα για να γίνει θεός ή Δευτέρα πρωί δουλεία κανονική, φυσιολογική, μεθοδική με μακροπρόθεσμα αποτελέσματα. Διάλεξε το δεύτερο και έφαγε τέσσερα γκολ στο πρώτο του ματς. Αν δεν ήταν ο Κούπερ μπορεί να ήταν ο πιο σύντομος προπονητής στην ιστορία του Αρη, έμεινε με σκοπό να φτιάξει την δική του ομάδα. Το σωστό πλάνο όταν υπάρχει θα αποδώσει, αυτό είναι δεδομένο, η ομάδα άρχισε να αφομοιώνει μετά από χρόνια πως πρέπει να αναπτύσσεται με σκοπό και όχι απλά να κρατάει την μπάλα, οι παίχτες είχαν ρόλους, και ο καθένας έκανε αυτό που έπρεπε. Τα αποτελέσματα? Νίκες, σταθερότητα, Πέμπτη θέση και νίκη στον ημιτελικό του κυπέλου. Ναι, νίκη στον ημιτελικό και όχι πρόκριση στον τελικό. Ο Κούπερ έχασε ίσως ένα κύπελο από τον Ελληνικό ενθουσιασμό και τα πανηγύρια στο Λεωφορείο μετά το διπλό στην Καβάλα, λες και είχαν πάρει διπλό στην Μαδρίτη από την Ατλέτικο (τι σκέφτηκα τώρα ε?).STOP
ENTER, καλοκαίρι 2010, οι επιλογές πάλι δύο για το πώς βλέπεις τα πράγματα. Βγήκα Πέμπτος, πήγα τελικό κυπέλου και παίζω Ευρώπη ή συνέχεια στο χτίσιμο. Ο Κούπερ πάλι δεν διάλεξε το Ελληνικό, διάλεξε την δουλεία, την συνέχεια. Το πλάνο υπήρχε, ήθελε ενίσχυση όμως. Οι επιλογές, δεν ξέρω αν χρεώνονται στον ίδιο αλλά δεν ήταν και οι καλύτερες. Ήθελε αριστερό μπακ και ήρθε ο Μίσελ, είναι σαν να είσαι στα πρόθυρα λιποθυμίας από την πείνα και να σου δίνουν ένα κιλό αλεύρι και να απορείς, αυτό πως θα το κάνω ψωμί και πότε εγώ πρέπει να φάω άμεσα. Τα ίδια με τον κόφτη, όπου κόφτης για κάποιον που δεν ξέρει, κάτι εντελώς αντίθετο από τον Τόχα. Τους δούλεψε όλους του βελτίωσε ατομικά, τους έβαλε στην λογική της ομάδας. Επόμενος στόχος, να δίωξει τα «Ελληνικά φαινόμενα» από την ομάδα. Ο Αρης κερδίζει την Ατλέτικο και έξω από το Βικελίδης γίνεται ο χαμός, το λεωφορείο έτοιμο να ανέβουν πάνω για τα πανηγύρια. Ο Κούπερ συνοδηγός, το λεωφορείο από τα στενά στο ξενοδοχείο και οι παίχτες σπίτια τους, αύριο έχουμε δουλεία. Τα αποτελέσματα κάποτε θα έβγαιναν, είναι δεδομένο αυτό.
Το αυτοκίνητο τελικά μόνο του δεν μπήκε ποτέ με φόρα στην στροφή, ο Σουμάχερ ίσως να το έκανε, καμία Ελληνική ομάδα δεν πήρε διπλό στην Ισπανία ποτέ, ο Κούπερ όμως το έκανε. Άλλωστε ο Σουμάχερ οδηγεί από μικρό παιδί και ο Κούπερ δουλεύει από εκείνο το πρωί της Δευτέρας πριν την Τούμπα.
ΥΓ. Που λές, Τόνι, κάτι παλικάρια που τους αρέσει η Θεσσαλονίκη ήταν στην Μαδρίτη την Τετάρτη το βράδυ και εσένα που σου αρέσει η Μαδρίτη ήσουν Θεσσαλονίκη. Άδικη ζωή (?)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου