Η περίπτωση Καρνέζη

Ο Ορέστης Καρνέζης ξεκίνησε επαγγελματικά το ποδόσφαιρο σε ηλικία 18 ετών στον ΟΦΗ. Χωρίς παιχνίδια στα πόδια του καθώς βρισκόταν στην σκιά του Μηχάλη Σιφάκη ο νεαρός στα 22 του μεταγράφηκε στον Παναθηναϊκό ως ένα μεγάλο ταλέντο που διαθέτει και την απαραίτητη σωματοδομή για να γίνει ο νέος Βάντσικ του τριφυλλιού.

Από τότε έχει μπει πολύ νερό στο αυλάκι και είναι πολλοί οι υπεύθυνοι για το ότι συμβαίνει σήμερα στον τερματοφύλακα του Παναθηναϊκού.

Ο Καρνέζης την περίοδο 2003-2007 δεν είχε αγωνιστεί σε κανένα επίσημο παιχνίδι πρωταθλήματος με την φανέλα του ΟΦΗ και οι συμμετοχές του περιοριζότανε σε 4 παρουσίες με την Εθνική Ελπίδων. Σίγουρα δηλαδή δεν μιλούσαμε για έναν έμπειρο τερματοφύλακα αλλά για μια επένδυση για το μέλλον.

Συνηθίζεται οι μεγάλες ομάδες όταν θέλουν να βελτιώσουν έναν ποδοσφαιριστή, και ειδικότερα όταν πρόκειται για τερματοφύλακα να τον διατηρούν στο ρόστερ του ώστε να ελέγχουν οι ίδιες την πρόοδο του μέσα από την καθημερινή προπόνηση.

Λογικό λοιπόν να συμβεί αυτό και στον Καρνέζη τα πρώτα χρόνια. Έκλεισε η πρώτη τριετία στον Παναθηναικό έχοντας 2 συμμετοχές. Τα καλοκαίρια ο νεαρός γκολκίπερ ήταν από αυτούς που μονοπωλούσαν το ενδιαφέρον τον ρεπορτάζ προετοιμασίας με την παρουσία του και κάθε χρόνο γραφόταν πως αυτή θα είναι η χρονία που θα πάρει ευκαιρίες.

Η θέση του τερματοφύλακα όμως είναι ιδιαίτερα νευραλγική και χρειάζεται πέραν του όποιου ταλέντου και άλλα χαρακτηριστικά για να κερδίσεις την θέση του βασικού. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για μια ομάδα με ένθερμο κοινό που κάνει πρωταθλητισμό άρα η πίεση είναι μεγάλη. Όμως το μειονέκτημα της θέσης είναι πως δεν μπορείς να μπεις στο κλίμα σιγά σιγά και να μάθεις από τους γύρο σου. Ο Μαυρίας για παράδειγμα μπορεί να παίρνει λεπτά συμμετοχής και πλαι στους έμπειρους ποδοσφαιριστές να αποκτά σιγά σιγά την εμπειρία και να βρίσκει τα πατήματα του. Στον τερματοφύλακα δεν συμβαίνει αυτό.

Το θέμα που έπρεπε τότε να τεθεί στον Παναθηναικό (και αυτό που καίει μέχρι τώρα την καριέρα του Καρνέζη) είναι, «δουλέψαμε μαζί του 3 χρόνια, πλέον είναι καιρός να παίξει». Ο ποδοσφαιριστής δεν ήταν πλέον μικρός, είχε φτάσει τα 25 και οι συμμετοχές του περιοριζόταν σε 2 αγωνιστικές παρουσίες. Έτσι τερματοφύλακας σε μεγάλη ομάδα δεν γίνεται. Τον τερματοφύλακα τον φτιάχνει η πίεση, οι αγώνες, η εμπειρία.

Το δίλλημα που έπρεπε να κυριαρχήσει ήταν το εξής : Δίνουμε τον Καρνέζη σε μια ομάδα μικρότερης κατηγορίας που διεκδικεί την άνοδο ώστε να αποκτήσει εμπειρία σε συγκέντρωση και άμυνα ψηλά ή σε μια ομάδα που παλεύει για την σωτηρία ώστε να του μεταδώσει την πίεση?

Τίποτα όμως δεν έγινε ξανά στον Παναθηναικό, ο Καρνέζης έμεινε για άλλη μια χρονιά στην ομάδα στα 26 του. Λογικό πως κάποια στιγμή θα χρειαζόταν να αγωνιστεί. Και αυτό έγινε στον αγώνα κυπέλλου με την ΑΕΚ. Το ότι τρώει γκολ από το κέντρο μπορεί να συμβεί στον οποιονδήποτε, η συνολική του παρουσία όμως στο παιχνίδι είναι απογοητευτική. Ένας άνθρωπος έξω από τα νερά του που έχει συνηθίσει να μην έχει πίεση και απλά να δουλεύει στις προπονήσεις παίζει βασικός μια μεγάλη πρόκριση. Η εικόνα του μικρού σε όσους γνωρίζουν τα μυστικά της θέσης σε εκείνο το ματς ήταν τραγική. Πέρα από το γκολ σε κανένα σημείο του παιχνιδιού δεν μπορεί να μεταφέρει ηρεμία στην άμυνα του.

Το γκολ όμως είναι αυτό που μένει σε όλους και κάνει τον Καρνέζη πέρα από έναν 27χρονο πλέον άπειρο τερματοφύλακα και έναν ποδοσφαιριστή που πρέπει να αποδείξει πως δεν είναι τελειωμένος.

Το καλοκαίρι του 2011 ο Παναθηναικός λειτούργησε ερασιτεχνικά σε όλα τα θέματα συνεπώς δεν μπορούσε η περίπτωση Κανέζη να αποτελέσει εξαίρεση. Τον κρατά ξανά ως τρίτο τερματοφύλακα! Στα 27 του! Χωρίς επίσημο παιχνίδι, χωρίς μια γεμάτη χρονιά ως παίχτης και με την ρετσινία ενός αποκλεισμού που φέρει ακέραια ο ίδιος την ευθύνη.

Ότι συνέβη χθες στο περιστέρι είναι η φυσική συνέχεια στην καριέρα αυτού του παιδιού. Ο τερματοφύλακας πρέπει να ξέρει να σκέφτεται σε κλάσματα δευτερολέπτου και οι εμπειρίες του Καρνέζη δεν του επιτρέπουν να σκεφτεί πως είναι καλύτερο να αγωνίζεσαι 87 λεπτά με 11 και να χάνεις 1-0 παρά να είσαι 0-0 και να χρειαστεί να παίξεις ένα ολόκληρο παιχνίδι με 10.  Ο Καρνέζης χθες έκανε το απλό, βγήκε και απέτρεψε το γκολ, αυτό ξέρει, αυτό έχει μάθει, αυτό του είπε να κάνει η εμπειρία του. Και μόνο ο ίδιος δεν φταίει γι αυτό.

ΥΓ1. Μόλις έχω τελείωσει το κείμενο και βλέπω όσα προσπαθώ να εξηγήσω σε τόσες λέξεις να τα λέει ο ίδιος ο Καρνέζης σε μια του δήλωση «Είναι μια φάση που είναι ρίσκο. Έχεις ελάχιστα δευτερόλεπτα για να δεις πως θα αντιδράσεις. Δεν μπορούσα να κάνω κάτι άλλο σκέφτηκα ότι ήταν καλύτερο να βγω να κόψω τον παίκτη παρά να δεχτώ το γκολ. Η θέση του τερματοφύλακα είναι ιδιόρρυθμη χρειάζεται παιχνίδια για να αποκτήσει εμπειρία»

ΥΓ2 . Τα ίδια και οι δηλώσεις Φερέιρα «Ο Καρνέζης είναι παίκτης με λίγους αγώνες και για έναν τερματοφύλακα είναι σημαντικό να παίζει παιχνίδια. Μην ξεχνάτε πως πέρσι έμεινε εκτός για αρκετό καιρό λόγω τραυματισμού. Πρόκειται για τερματοφύλακα με μεγάλη ποιότητα και αυτό που χρειάζεται είναι να παίζει συχνότερα. Θα πρέπει σε μια μεγάλη ομάδα  ο τερματοφύλακας να είναι συγκεντρωμένος και στα 90 λεπτά. Στις μεσαίες ομάδες εξαρτάτε από τις αποκρούσεις που αυτός κάνει, γιατί εκεί έχει περισσότερη δουλειά, ενώ στις μεγάλες ομάδες ο τερματοφύλακας κρίνεται απ΄πο τις δύο-τρεις αποκρούσεις που θα κάνει»

ΥΓ3. Εϊδα χθές τον Καπίνο, έχει στοιχεία από αυτά που γράψαμε στην αρχή. Σωματοδομή και ταλέντο, ελπίζω το δικό του «κείμενο» να είναι τελείως διαφορετικό.