Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2012

Μαγκιά τίτλου στην ....μαγευτική super league


Εχω πολύ καιρό να γράψω και να ασχοληθώ με τα όσο συμβαίνουν στην μαγευτική super league αλλά βλέποντας τον χθεσινό αγώνα(?) του Παναθηναικού στα Γιάννενα δεν αντέχω να μην σχολιάσω τα όσα (μη) ποδοσφαιρικά έγιναν εκεί.


Να πάρουμε τα πράγματα με χρονολογική σειρά. Ο πάγος ως φυσικό φαινόμενο (από την φυσική που θυμάμαι) χρειάζεται κάποια ώρα για να δημιουργηθεί, δεν είναι δηλαδή σαν την βροχή που μια δυνατή καταιγίδα μπορεί να κάνει το γήπεδο μέσα σε δέκα λεπτά αγνώριστο. Αρα δεν μπορώ να φανταστώ πως το απόγευμα (η έστω μια ωρα πριν την είσοδο των ομάδων) δεν ήταν παγωμένο το γήπεδο.

Σε κάθε νορμαλ ποδοσφαιρική διοργάνωση (και χώρα) θα γινόταν μια προσπάθεια για να είναι κατάλληλος ο αγωνηστικός χώρος από το μεσημέρι. Μάλλον στην μαγευτική super league οι υπεύθυνου πήγανε στο γήπεδο μαζί με τους φιλάθλους λίγο πριν το ματς.

Αφού τα ρολόγια έχουν φτάσει να δείχνουν 19:00, την ώρα δηλαδή που οι ομάδες πρέπει να κάνουν την προθέρμανση τους, στην μαγευτική super league, ξεκινάν οι διάλογοι για την καταλληλότητα του γηπέδου και τα παράπονα των παιχτών πως δεν γίνεται να παιχτεί ποδόσφαιρο στο γήπεδο.

Η πρώτη μου σκέψη είναι ποιος είναι ο ρόλος του διαιτητή σε μια αναμέτρηση. Η απάντηση που δίνω στον εαυτό μου είναι πως ο συγκεκριμένος τύπος ορίζεται να υπάρχει σε κάθε ματς για να βοηθά στην σωστή διεξαγωγή του. Αρα ο ρόλος του είναι βοηθητικός στο παιχνίδι. Οποισδήποτε έχει ορισθεί στην κάθε μια δουλεία για να βοηθά στην υλοποίηση της, πως θα αντιδρούσε αν όλοι του λέγανε πως δεν γίνεται? Η βρίσκεις μια λύση ή οντως συμφωνείς πως δεν γίνεται η δουλεία και την μεταφέρεις σε άλλη ημερομηνία.

Ο συγκεκριμένος κύριος προτίμησε να αποφασίσει μόνος του πως όλοι έχουν άδικο και πως αυτός ως μοναδικός και δίκαιος κριτής να καταλήξει στο συμπέρασμα πως το ματς μπορεί να γίνει.
Και μάλιστα όχι μόνο δεν ακούει τους πρωταγωνιστές αλλά τιμωρεί κιόλας τον Λέτο και τον Σπυρόπουλο που τολμήσαν να αμφιβάλλουν με κίτρινη κάρτα.

Το παιχνίδι ξεκινά, αγωνηστικά δεν μπορώ και δεν θέλω να κρίνω τίποτα, σε τέτοιες συνθήκες μόνο για τακτικές και φιλοσοφίες δεν μπορείς να μιλήσεις. Θέλω να σταθώ όμως σε τρεις συμπεριφορές ανθρώπων.

Οταν το παιχνίδι γίνεται ειδικών συνθηκών, τότε ψάχνεις και εσύ να δεις αντιδράσεις ειδικών περιπτώσεων.

Πρώτον, ο μέχρι πέρισυ, φαντεζί αριστερό εξτρέμ, Λέτο, έχει μετατραπεί σε ηγέτη του Παναθηναικού εντός και εκτός γηπέδου και μάχεται και δείχνει πάθος υποστήριξης της ομάδας και του ποδοσφαίρου με τις φωνές του να σταματήσει το μάτς.

Ο Καρνέζης δείχνει ψυχολογία πολύ δυνατού ανθρώπου και καταφέρνει να κάνει ένα πολύ μεγάλο ματς δείχνωντας πως δεν είναι ακόμη τελειωμένος.

Ο Φερέιρα, αποδεικνύει πως αυτή η ομάδα δουλεύεται, έχει προπονητή που πέρα από τακτικές και αυτοματισμούς την έχει κάνει οικογένεια και παίρνει ένα μεγάλο και μάγκικο διπλό.

Για τα όσα έγιναν αγωνιστικά στα 90 λεπτά δεν αξίζει να πούμε τίποτα, άλλωστε αν συνεχισει αυτού του είδους τις μαγείες η super league, δύσκολα θα κριθεί σε τακτικές και αγωνηστικές φιλοσοφίες το πρωτάθλημα.

Αυτά, και δεν ξέρω αν και πότε θα ξαναγράψω γι αυτό το πρωτάθλημα, άλλωστε τον άλλο μήνα ξεκινάν ξανά οι Ευρωπαικές διοργανώσεις. Εκεί θα μιλήσουμε για μπάλα. 




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου